بتن خود متراکم چیست؟
بتن خود متراکم یا ( Self-Consolidating Concrete ) که با نام ( Self-Compacting Concrete ) نیز شناخته میشود، یک نوع از انواع بتن است که بسیار روان و رقیق است و پس از اجرای بتن ریزی ، بدون نیاز به هیچ گونه ویبراسیون و لرزشی، تمام قالب و منفذ های آن را پر میکند. در حقیقیت، بتن خود متراکم ، فقط و فقط با استفاده از نیروی وزن خودش، به خوبی تمام منفذ های یک سازه را پر میکند، بی آنکه نیازی به ویبراسیون داشته باشد.
تمام این ویژگی های بتن خودمتراکم ، درحالی است که همانند دیگر بتن ها، تمامی ویژگی های مقاومتی را برای شما فراهم میآورد. همچنین، برای اضافه و کم کردن خواص این نوع بتن، میتوان از مواد افزودنی مختلف استفاده کرد. برای مثال، برای پیشگیری از جدا شدن مصالح بتن و یا نشتی بتن از منافذ قالب، میتوان برای کم کردن ویسکوزیته و حد روانی بتن خودمتراکم ، از مودیفایر ها ( modifier ) یا مواد اصلاح کننده ی بتن استفاده کرد.
از زمان ورود بتن خود متراکم به عرصه ی ساخت و ساز در دهه ی 1980 ، استفاده از این بتن به شدت فراگیر شده است. توسعه و پیشرفت هایی که در زمینه ی پلی کربوکسیلات و مودیفایر ها صورت گرفته، باعث تولید بتن های روان و در عین حال، پرمقاومت، انعطاف پذیر و با دوام شده است.
حد روانی این بتن با آزمایش اسلامپ فلو بتن های خودمتراکم ، در تست Slump Flow یا همان آزمایش جریان اسلامپ ، معمولا در حدود 18 تا 32 اینچ (455 تا 810 میلیمتر) به دست میآید که بسته به نوع پروژه و مصالح مورد نیاز، قابل تغییر است. پس برای تغییر ویسکوزیته ی بتن خود متراکم ، میتوان از افزودنی های مختلف بهره برد.
کاربرد های بتن خود متراکم
بیشترین کاربرد بتن های خود متراکم ، در معماری و عمران را ساخت ستون ها، ساختمان های مسکونی، تیر ها، مخازن، بتن های پمپاژی و پیاده رو ها شامل میشوند.
